Μπαλκόνι, βεράντα, παράθυρο: Δροσιά μεν, κίνδυνος πτώσης δε!!

Μπαλκόνι, βεράντα, παράθυρο: Δροσιά μεν, κίνδυνος πτώσης δε!!

Το Πάσχα φτάνει και ο καιρός ήδη έφτιαξε. Ο ελληνικός ήλιος, ο γαλάζιος ουρανός εμφανίζονται πλέον κάθε μέρα και το ελληνικό καλοκαίρι πλησιάζει. Τι σημαίνει αυτό για όσους έχουν παιδιά μικρά; Αυτό σημαίνει παιδιά στη βεράντα και στο μπαλκόνι να ψάχνουν ν’ ανακαλύψουν τον κόσμο από ψηλά!!!!!!!!! Και αυτό σημαίνει κινδύνους, γιατί ένα παιδάκι μετά τα 2 έτη, μπορεί να σκαρφαλώσει σε ένα μπαλκόνι, να σκύψει προς τα κάτω το κεφάλι, να αλλάξει το κέντρο βάρους και να πέσει στο κενό. Και ένα παιδί 6 χρόνων μπορεί να θέλει «να δει αν μπορεί να πετάξει» και δύο πιο μεγάλα παιδιά μπορεί να παίζουν κυνηγητό στο μπαλκόνι πέφτοντας πάνω στα κάγκελα με φόρα, στραβοπατώντας και πέφτοντας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με αφύλαχτα παράθυρα, που δεν έχουν καν μπαλκόνι και η βουτιά στο κενό είναι ακόμα πιο εύκολη, ξαφνική και γρήγορη. Είναι απολύτως φυσιολογική σ’ αυτήν την ηλικία η περιέργεια, η άγνοια του κινδύνου, η τάση προς επίδειξη, η επιδοκιμασία και  ο θαυμασμός. Και η αλήθεια είναι ότι η περιέργεια και οι εξερευνητικές τάσεις, που χαρακτηρίζουν τα παιδιά δε συμβαδίζουν συνήθως με την ωριμότητα που απαιτείται για την αξιολόγηση των κινδύνων και την ανάπτυξη ικανοτήτων αποφυγής τους.

Στις ΗΠΑ (που διεξάγονται σχετικές στατιστικές) συμβαίνουν ετησίως περίπου 140 θάνατοι σε παιδιά κάτω από 15 χρονών από πτώση από παράθυρο ή μπαλκόνι. Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το CNN την περίοδο 1990 έως 2008 ο αριθμός των παιδιών που πήγαν στα επείγοντα για πτώση από παραθυρο-μπαλκόνι έφτασε τις 100.000 (δημ. στο Journal Pediatrics). Σύμφωνα μάλιστα με τον Dr. Gary A. Smith, διευθυντή του Center for Injury Research and Policy at Nationwide Children's Hospital in Columbus, Ohio, "Ακόμα βλέπουμε περισσότερα από 5.000 παιδιά ετησίως στα επείγοντα στη χώρα για τραύματα από πτώση από παράθυρα, αυτό σημαίνει 14 παιδιά την ημέρα!!! Αυτό παραμένει ένα πολύ συχνό και σοβαρό πρόβλημα". «Αυτά είναι παιδιά που δεν αναγνωρίζουν τον κίνδυνο-είναι περίεργα, θέλουν να εξερευνήσουν και όταν βλέπουν ένα ανοιχτό παράθυρο, θα εξερευνήσουν» είπε ο Smith (ιατρός παιδικής επείγουσας ιατρικής): "Τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία συνήθως είναι πιο βαριά στον κορμό (top heavy). Το κέντρο βάρος τους είναι κοντά στο στήθος τους και έτσι όταν γέρνουν έξω από το παράθυρο  να δουν τι γίνεται, πέφτουν. Τα πιο πολλά μικρά παιδιά υπέστησαν τραύματα στο κεφάλι και πρόσωπό τους και συχνά αυτό οδήγησε σε νοσοκομειακή περίθαλψη ή ακόμα και θάνατο. Από την άλλη μεριά, μεγαλύτερα παιδιά τις περισσότερες φορές παθαίνουν κατάγματα χεριών και ποδιών".

Πως λοιπόν θα κάνουμε τη βεράντα, το μπαλκόνι ή τα παράθυρα στο σπίτι ασφαλή για τα παιδιά μας; Γιατί η αλήθεια είναι ότι η πτώσεις από ύψος δε σημαίνουν απλά έκανα μια γρατζουνιά ή χτύπησα λίγο το κεφάλι μου. Σημαίνουν κινδύνους για την ίδια τη ζωή των παιδιών μας.

Δύο είναι κατ’ αρχήν οι βασικοί, απαράβατοι κανόνες για να περιορίσουμε τον κίνδυνο της πτώσης από ύψος:

i. Τοποθετούμε πρόσθετα προστατευτικά κάγκελα στη βεράντα και το μπαλκόνι, τα οποία αυξάνουν το ύψος των αρχικών και βάζουμε κάγκελα ασφαλείας στα παράθυρα που δεν έχουν μπαλκόνι μπροστά τους (τυχόν σήτες δεν αποτρέπουν την πτώση).

ii. Ποτέ δεν αφήνουμε μόνα τους μικρά παιδιά στο μπαλκόνι ή δίπλα σε παράθυρο ανοιχτό ή χωρίς κλειδαριά ασφαλείας.

Σύμφωνα με την έρευνα «2012 Child and Youth Injury Report» που έκανε η επιστροπή υγείας του Καναδά «Public Health Agency of Canada» (τελευταίες στατιστικές) η πτώση είναι η βασικότερη αιτία που οδηγεί τα παιδιά στο νοσοκομείο. Η αμερικάνικη επιτροπή ασφαλείας του καταναλωτή «U.S. Consumer Product Safety Commission» δηλώνει ότι η πτώση από παράθυρο ή μπαλκόνι είναι ένας από τους 5 σπουδαιότερους οικιακούς κινδύνους.

Στην Ελλάδα με το συγκεκριμένο κλίμα που κάνει τα παιδιά να είναι στο μπαλκόνι ή να έχουν ανοιχτά τα παράθυρα το μισό χρόνο, οι πιθανότητες ενός τραυματισμού από πτώση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Γι’ αυτό συγκεντρώσαμε τους βασικούς κανόνες προστασίας των παιδιών από πτώση από μπαλκόνι-παράθυρο:

1. Κατ’ αρχήν δεν αφήνουμε παιδιά στο χώρο της βεράντας μόνα τους. Και επειδή η επίβλεψη από μόνη της δεν είναι αρκετή, γιατί το κακό συμβαίνει σε μια στιγμή:

2. Βάζουμε προστατευτικά κάγκελα μπαλκονιού (δείτε εδώ)

3. Εξετάζουμε με προσοχή τα κενά που έχουν τα κάγκελα μεταξύ τους αλλά και τα διακοσμητικά σχέδια των κάγκελων και εάν δούμε ότι υπάρχει κίνδυνος να γίνουν σκάλα για να σκαρφαλώσει το παιδί, τα ντύνουμε εσωτερικά με τις ειδικές σίτες-πλέγμα που κυκλοφορούν στη αγορά.

4. Δεν αφήνουμε γενικώς έπιπλα (ακόμα και γλάστρες) δίπλα στα κάγκελα ή δίπλα στα παράθυρα, γιατί μπορούν να λειτουργήσουν ως 'σκαλοπάτια' για τα παιδιά.  

5. Βάζουμε προστατευτικά κάγκελα σε παράθυρα. Μάλιστα υπάρχουν πολλές οικονομικές λύσεις για κάγκελα που τοποθετούνται εύκολα στα παράθυρα και γρήγορα και αφαιρούνται επίσης πολύ εύκολα όταν πλέον δεν είναι απαραίτητα. (δείτε εδώ)

6. Ασφαλίζουμε όλες τις πόρτες και τα παράθυρα, με ειδικές ασφάλειες πορτών και παραθύρων που μπορεί ν’ αφήσουν και λίγο ανοιχτό το παράθυρο για εξαερισμό, ούτως ώστε να μη βγει έξω το παιδί μόνο του και πέσει.

7. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάμε τη δύναμη και τις ικανότητες του παιδιού μας αλλά και τη δύναμη της παιδικής περιέργειας να επεξεργασθεί και ν’ ανακαλύψει το καινούργιο ή αυτό που το προκαλεί.

Στόχος μας βέβαια δεν είναι να κρατάμε βεράντες μπαλκόνια και παραθυρα κλειστά και να ζούμε σαν τυφλοπόντικες. Αντίθετα στόχος μας είναι να χαίρονται τα παιδιά τη δροσιά της βεράντας και του παραθύρου αλλά με ασφάλεια  και συγχρόνως να τ’ απολαμβάνουμε και εμείς χωρίς έναν συνεχή φόβο και αγωνία. Γιατί τα παιδιά θα είναι πάντα παιδιά και το σκαρφάλωμα, πάντα το καλύτερο τους παιχνίδι.