Οι κίνδυνοι και τα μέτρα ασφαλείας κατά της πτώσης παιδιού από το μπαλκόνι ή το παράθυρο

Επιτέλους ο ελληνικός ήλιος εμφανίστηκε. Ενας βαρύς χειμώνας πέρασε και δειλά δειλά αρχίζουν οι βεράντες να ζωντανεύουν. Αυτό όμως σημαίνει παιδιά, μικρότερα αλλά και λίγο μεγαλύτερα, στη βεράντα και στο μπαλκόνι να ψάχνουν ν’ ανακαλύψουν τον κόσμο από ψηλά!!!! Και αυτό σημαίνει κινδύνους, γιατί ένα παιδάκι ενός έτους και πάνω μπορεί να σκαρφαλώσει σε ένα μπαλκόνι ή σ’ ένα παράθυρο, να σκύψει προς τα κάτω το κεφάλι, να αλλάξει το κέντρο βάρους και να πέσει στο κενό. Και ένα παιδί 6 χρόνων μπορεί να θέλει «να δει αν μπορεί να πετάξει» και πιο μεγάλα παιδιά μπορεί να παίζουν κυνηγητό στο μπαλκόνι ή μπάλα, πέφτοντας πάνω στα κάγκελα με φόρα, στραβοπατώντας και πέφτοντας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με αφύλαχτα παράθυρα, που δεν έχουν καν μπαλκόνι και η βουτιά στο κενό είναι ακόμα πιο εύκολη (ακόμα και σε παράθυρα ισογείου!), ξαφνική και γρήγορη. Είναι απολύτως φυσιολογική σ’ αυτήν την ηλικία η περιέργεια και απολύτως απαραίτητη η μέριμνα του γονιού να διαμορφώσει έναν ασφαλή χώρο παιχνιδιού για το παιδί. Ειδικά στην Ελλάδα με το συγκεκριμένο κλίμα που κάνει τα παιδιά να είναι στο μπαλκόνι ή να έχουν ανοιχτά τα παράθυρα το μισό χρόνο και παραπάνω, οι πιθανότητες ενός τραυματισμού από πτώση είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Στις ΗΠΑ (που διεξάγονται σχετικές στατιστικές) συμβαίνουν ετησίως περίπου 140 θάνατοι σε παιδιά κάτω από 15 χρονών από πτώση από παράθυρο ή μπαλκόνι. Σύμφωνα με έρευνα που έκανε το CNN την περίοδο 1990 έως 2008 ο αριθμός των παιδιών που πήγαν στα επείγοντα για πτώση από παραθυρο-μπαλκόνι έφτασε τις 100.000 (δημ. στο Journal Pediatrics). Σύμφωνα μάλιστα με τον Dr. Gary A. Smith, διευθυντή του Center for Injury Research and Policy at Nationwide Children's Hospital in Columbus, Ohio, "Ακόμα βλέπουμε περισσότερα από 5.000 παιδιά ετησίως στα επείγοντα για τραύματα από πτώση από παράθυρα, αυτό σημαίνει 14 παιδιά την ημέρα!!! ". «Τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία συνήθως είναι πιο βαριά στον κορμό (top heavy). Το κέντρο βάρος τους είναι κοντά στο στήθος τους και έτσι όταν γέρνουν έξω από το παράθυρο  να δουν τι γίνεται, πέφτουν. Τα πιο πολλά μικρά παιδιά υπέστησαν τρραύματα στο κεφάλι και πρόσωπό τους και συχνά αυτό οδήγησε σε νοσοκομειακή περίθαλψη ή θάνατο. Από την άλλη μεριά, μεγαλύτερα παιδιά τις περισσότερες φορές παθαίνουν κατάγματα χεριών και ποδιών". Σύμφωνα δε με την έρευνα «2012 Child and Youth Injury Report» που έκανε η επιστροπή υγείας του Καναδά «Public Health Agency of Canada» (τελευταίες στατιστικές) η πτώση είναι η βασικότερη αιτία που οδηγεί τα παιδιά στο νοσοκομείο.

Πως λοιπόν θα κάνουμε τη βεράντα, το μπαλκόνι ή τα παράθυρα στο σπίτι ασφαλή για τα παιδιά μας; Γιατί η αλήθεια είναι ότι η πτώσεις από ύψος δε σημαίνουν απλά έκανα μια γρατζουνιά ή ένα καρούμπαλο. Σημαίνουν κινδύνους για την ίδια τη ζωή των παιδιών μας.

H Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία (AAΡ – American Academy of Pediatrics) συμβουλεύει και προτρέπει τους γονείς:

• Εγκαταστήστε ειδικές ασφάλειες στις μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα, που τα εμποδίζουν ν’ ανοίξουν αλλά επιτρέπουν τον εξαερισμό μ’ ένα μικρό άνοιγμα, ούτως ώστε να μη βγει έξω το παιδί μόνο του και πέσει
• Εγκαταστήστε προστατευτικά κάγκελα παραθύρων. Οι εντομοαπωθητικές σίτες έχουν σχεδιαστεί για να κρατούν τα έντομα έξω, αλλά δεν είναι αρκετά ισχυρές για να κρατήσουν τα παιδιά μέσα και δεν αποτρέπουν την πτώση από τα παράθυρα. Υπάρχουν πολλές οικονομικές λύσεις για κάγκελα που τοποθετούνται εύκολα στα παράθυρα και γρήγορα και αφαιρούνται επίσης πολύ εύκολα όταν πλέον δεν είναι απαραίτητα
• Εγκαταστήστε προστατευτικά κάγκελα πάνω στα ήδη υπάρχοντα κάγκελα ώστε να περνάνε το 1,5 μέτρο περίπου ύψος και να μην υπάρχει κίνδυνος να πέσει ένα παιδί από τη βεράντα
• Αποφύγετε την τοποθέτηση επίπλων (γλάστρες, τραπεζια, καρέκλες κλπ) πάνω στα οποία μπορούν να ανέβουν παιδιά, κοντά σε παράθυρα ή σε μπαλκόνια.
• Εξετάστε τα κενά που έχουν τα κάγκελα μεταξύ τους αλλά και τα διακοσμητικά σχέδια των κάγκελων και εάν υπάρχει κίνδυνος να γίνουν σκάλα για να σκαρφαλώσει το παιδί ή εάν χωράει να περάσει ένα παιδί ανάμεσά τους, να τοποθετήσετε εσωτερικά ειδικό δίχτυ-πλέγμα.
• Να υπάρχει πάντα κάποιος να ελέγχει τα μικρά παιδιά και να μην μένουν μόνα τους στο μπαλκόνι ή κοντά σε παράθυρα. Η επίβλεψη βέβαια από μόνη της δεν είναι αρκετή γιατί μπορεί να συμβεί τόσο γρήγορα το κακό, που δεν προλαβαίνει πολλές φορές ν’ αντιδράσει κάποιος

Ο στόχος μας δεν πρέπει να είναι να κρατάμε τα παιδιά μας φοβισμένα μέσα στο σπίτι αλλά αντίθετα να τους διαμορφώσουμε έναν ασφαλή χώρο να βγαίνουν έξω και να χαίρονται τον ήλιο και το φρέσκο αεράκι, αλλά με ασφάλεια. Συγχρόνως ν’ απολαμβάνουμε και εμείς τις στιγμές μας μαζί τους χωρίς έναν συνεχή φόβο και αγωνία. Γιατί τα παιδιά θα είναι πάνται παιδιά και το σκαρφάλωμα, πάντα το καλύτερο τους παιχνίδι.